Stel je een plek voor waar je omringd wordt door uitgestrekte wetlands, historische vissersdorpjes en tientallen vogelsoorten in het wild. En waar je ook nog eens voor gastronomische en culturele verrassingen komt te staan. Welkom in de streek Terres de L’Ebre, een verborgen parel in Catalonië en perfect voor een korte vakantie met het hele gezin.  

Vanaf onze woonplaats Barcelona is het slechts twee uur rijden en toch ben ik er in de 22 jaar dat ik al in Catalonië woon, pas twee keer geweest. Maar de afgelopen jaren hoor ik steeds meer Catalanen over de Ebrodelta en omgeving. Het is een gebied waar je nauwelijks toeristen tegenkomt - zeker buiten de zomervakantie - en waar je écht tot rust kunt komen. Bovendien eet je er fantastisch. Perfect voor een korte escapade. Samen met mijn gezin ga ik het ontdekken.    

Rotsschilderingen met uitzicht  

Het hart van de streek is de Ebrodelta, een uitgestrekt natuurgebied gevormd door de rivier de Ebro, voordat deze uitmondt in de Middellandse Zee. Het gebied staat bekend om zijn rijke biodiversiteit, met uitgestrekte rijstvelden, wetlands en een overvloed aan vogels. Maar wie denkt dat alles vlak is in deze streek, heeft het mis. De kapel Ermita de la Pietat in Ulldecona ligt op ruim 350 meter boven zeeniveau in de Serra de Godall. Binnen in het achttiende-eeuwse complex zijn nog enkele elementen te vinden van de romaanse en gotische gebedshuizen die hier vroeger hebben gestaan. Op weg ernaartoe rijden we door een landschap van eeuwenoude olijfbomen. Eenmaal boven worden we verrast door een prachtig terras. In de weekenden loopt het vol met wandelaars die hier van een drankje en het fantastische uitzicht komen genieten. Je kunt er ook overnachten, vertelt Agustí Vericat ons. Agustí is hier dagelijks te vinden, want hij beheert het informatiecentrum waar je meer kunt leren over de bijzondere prehistorische schilderingen die hier vlakbij werden ontdekt: de reden van ons bezoek.  

De unieke rotsschilderingen werden in 1975 per toeval gevonden. Ze zijn naar schatting zo’n achtduizend jaar oud. Vanaf de kapel slingeren we via een pad omhoog richting de rotsen. In totaal zijn er negen locaties waar de tekeningen zijn aangetroffen. De rotsschilderingen werden in 1998 tot Unesco Werelderfgoed verklaard. Ze zijn niet allemaal te bezoeken en bij de rotsen die wel zijn opengesteld voor publiek, kun je enkel met een gids komen. We komen aan bij een metalen trap. Eenmaal boven opent Agustí met de sleutel die hij om zijn nek heeft hangen het hekwerk, dat hij kantelt en transformeert in een brug.  

Het is goed kijken, want het zijn geen enorme tekeningen, integendeel. De roestkleurige poppetjes zijn niet meer dan 10 centimeter groot. Maar het zijn er heel wat en samen vertellen ze duidelijk een verhaal. Mogelijk een heroïsche jacht. Agustí legt uit wat we zien. Dieren waar duidelijk op wordt gejaagd, mensen met speren. Alle aangetroffen rotsschilderingen samen vormen de belangrijkste verzameling Levantijnse rotskunst in de omgeving. De tekeningen geven ons inzicht in het prehistorische op deze plek duizenden jaren geleden. Ze vertellen ons bijvoorbeeld dat toen al gecommuniceerd werd aan de hand van tekeningen. Dat mensen er moeite voor deden om gebeurtenissen te verbeelden en over te dragen aan de volgende generatie. Fascinerend. Ook onze dochter Olivia is onder de indruk.  

Flamingo’s en traditionele boten  

Terug naar het heden. En naar het hart van de Ebrodelta. Vandaag bezoeken we MónNatura in Amposta, een natuur- en bezoekerscentrum waar we meer leren over de unieke ecosystemen van de delta. De traditionele rijstteelt, de zoutwinning en de visserij, die al eeuwenlang een belangrijke rol spelen in dit gebied, zijn hier allemaal vertegenwoordigd én in het echt van dichtbij te zien. Het blijkt een aanrader voor jong en oud.  

Natuurlijk maken we ook een tochtje met de traditionele ‘barques de perxar’ - lange, smalle houten boten die vroeger werden gebruikt door de vissers in de delta. Door een lange paal, die doet denken aan een roeispaan, af te zetten tegen de bodem, komen we vooruit.  

We staan net rond een kleine zoutberg als onze aandacht wordt getrokken door een tribune flamingo’s die zomaar uit het niets komt overvliegen. En nee, dit is niet in scène gezet. Hier leven flamingo’s in het wild. Spectaculair. Een van de hoogtepunten van MónNatura is de mogelijkheid om de talrijke vogelsoorten te observeren. Er zijn speciale observatiepunten waar je al dan niet met behulp van verrekijkers flamingo’s, reigers en andere vogelsoorten van dichtbij kunt bewonderen.  

Een paar uur later lunchen we uitgebreid bij Restaurant Estanyet - Casa de la Fusta, met uitzicht op de lagunes van het deltagebied. Van paling tot aan anemonen, als je kennis wil maken met de traditionele lokale keuken, is dit de aangewezen plek. Natuurlijk gaan we voor een van de rijstgerechten als hoofdgerecht. In Nederland en België zijn de meeste mensen wel bekend met paella, maar er zijn zoveel varianten. In de Ebrodelta worden de arrossos natuurlijk bereid met de lokale rijst: grote, ronde korrels die veel vocht kunnen opnemen en daarmee dus ook de smaak van de bouillons waarin de rijst wordt bereid. De meest typische rijstschotels zijn die met eend en de variant met paling en inktvis. We besluiten voor de laatste te gaan en worden zeker niet teleurgesteld.  

Op de fiets  

Achter hetzelfde restaurant kunnen we na afloop ook fietsen huren, dé manier om te genieten van het natuurgebied. We laten onze dochter in een aanhanger meegaan, zo kunnen we net wat meer kilometers maken. Gids Juan, die opgroeide in de Ebrodelta en het gebied op zijn duimpje kent, gaat mee. Op onze tocht rond de lagune L’Encanyissada komen we langs rijstvelden waar op sommige plekken het gras van de rijstplanten al te zien is, terwijl op andere plekken nog niet eens gezaaid is. Langs uitkijkpunten, waarvandaan we verschillende meeuwensoorten en heel wat steltkluten spotten. Door El Poble Nou del Delta, een dorp dat in de jaren vijftig van de twintigste eeuw werd gebouwd als landbouwkolonie Villafranco del Delta. Er werden 97 agrariërsgezinnen gehuisvest. In 2003 werd de naam van het dorp veranderd in Poblenou del Delta, om de historische band met dictator Franco te doorbreken. Tegenwoordig is dit witte dorp een populaire uitvalsbasis voor bezoekers die de omgeving willen ontdekken. Al met al hebben we er na een paar uur ruim 14 kilometer op zitten.  

L’Ametlla de Mar  

Op onze laatste dag rijden we naar l’Ametlla de Mar, een van de maritieme dorpen in de streek die nog altijd zijn charme niet hebben verloren en waar de vissers nog dagelijks uitvaren. We maken een wandeling met de lokale gids Gemma Comes, geboren en getogen in La Cala, zoals de lokale bevolking de kustplaats noemt. Op de rotsen in La Cala de l’Ametlla de Mar stonden ooit amandelbomen, die de baai bezaaiden met amandelen, vandaar de naam. Aan de hand van foto’s uit de vorige eeuw die overal in het dorp te vinden zijn, vertelt Gemma over de geschiedenis van het dorp. We maken er een spel van om de overeenkomsten te vinden. Gemma laat niet alleen de historie van La Cala tot leven komen, maar neemt ons ook mee naar een paar opvallende en spiksplinternieuwe kunstwerken: L’Ametlla de Mar blijkt een dorp vol streetart. Sommige werken zijn zo nieuw, dat de mobiele platformliften die gebruikt zijn door de makers, nog niet eens zijn weggehaald. “Deze is gisteren afgerond”, aldus Gemma, als we bij een indrukwekkende muur van een oudere vrouw gehuld in vissersnet en -touw met op de voorgrond een zeemeeuw staan. Het werk is prachtig en een mooie ode aan de maritieme ziel van l'Ametlla de Mar.  

Het is etenstijd en we strijken neer in restaurant La Serra. Voor de verandering besluiten we geen rijst te bestellen, maar een fideuà met vis en zeevruchten, vergelijkbaar met de traditionele rijstgerechten, alleen wordt in dit geval pasta gebruikt. Het is misschien wel de lekkerste fideuà die we in ons leven geproefd hebben. We genieten na van een veelzijdig bezoek. De Terres de L’Ebre smaken zeker naar meer.  

‍

Lees ook Waterpret voor het hele gezin aan de Ebrokust en ontdek meer over haar reis.

‍

Praktische informatie  

De rotsschilderingen in Ulldecona kun je enkel onder begeleiding van een gids bezoeken. Hier vind je meer informatie.  

MónNatura is een centrum waar je meer leert over de Ebrodelta. Het centrum is opgezet als een soort openluchtmuseum. Het is gevestigd in Amposta.  

Overnachten  

Wij verbleven - met veel plezier - op camping Estanyet in Les Cases d’Alcanar. Deze kleinschalige camping ligt aan zee en is een mediterraan paradijsje vol bomen, bloemen en planten. Beschikt over een zwembad en een fantastisch restaurant, perfect voor wie niet wil koken. Comfortabele bungalows en fijne, ruime staanplaatsen met voldoende schaduw.  

Restaurants

In Amposta aten we midden in de Ebrodelta bij Estany Casa de la Fusta een heerlijk menu, dat bestond uit exotische visgerechtjes vooraf en een rijstgerecht met paling en inktvis als hoofdgerecht. Hier kun je ook fietsen huren of andere activiteiten boeken.  

In L’Ametlla de Mar genoten we van een fantastische fideuà bij restaurant La Serra. Fideuà is vergelijkbaar met paella, maar wordt niet met rijst bereid, maar met pasta, een soort vermicelli.  

In L’Ampolla, het stadje dat bekend staat als poort naar de Ebrodelta, is restaurant Can Piñana aan de haven een aanrader voor allerlei soorten visgerechten, van oesters en calamares tot fruits de mère en heerlijke rijstgerechten met vis.