Bij Catalonië denken de meeste mensen aan stad en strand. En dat is niet zo gek, want één van de mooiste steden van Europa ligt in deze regio en de stranden zijn fenomenaal. Maar minstens net zo imposant, zijn de bergen in deze streek. En dat is precies waarvoor wij naar Catalonië gekomen zijn.

Wanneer we de Pyreneeën bezoeken is het half februari, hartje winter dus. Toch is de temperatuur mild en ligt niet overal sneeuw. Wanneer we onze gids treffen, horen we dat dit de sneeuwarmste winter is van de afgelopen 30 jaar. Dat verklaart een hoop!  Maar de natuur lijkt hier niet treurig om en lijkt de lente alvast in te luiden.

Op zoek naar de dinosaurussen van Fumanya

Onze gids neemt ons mee naar Fumanya. Hier bevindt zich een oude kolenmijn. Maar eigenlijk komen we niet voor de geschiedenis van de culturele revolutie. Hier, in Fumanya, kan je nog veel verder terug in de tijd reizen. Op de bergwand staan namelijk pootafdrukken die meer dan 65 miljoen jaar oud zijn. In de tijd dat de Pyreneeën nog een moeras waren, hebben groepen dinosaurussen het gebied doorkruist. De pootafdrukken zijn zo duidelijk dat we zelfs onderscheid kunnen maken tussen de poten van volwassenen dinosaurussen en hun jongenen. Ook de route en looprichting zijn duidelijk na te gaan.

Helaas moeten we verder. Het begint te schemeren en we willen nog meer plekken bekijken. Maar om zo oog in oog te staan met de prehistorie, is wel echt een unieke ervaring.

Onze volgende stop is de Pedraforca. Of beter gezegd: een uitkijkplatform op deze iconische berg. Volgens een mythe is de berg gespleten door aartsengel Michael. Ongeacht hoe de karakteristieke berg aan haar bijzondere vorm mag komen, magisch maakt het haar zeker.

De complete winterervaring in Catalonië

De volgende ochtend staan we vroeg op om de pistes van skigebied La Molina te verkennen. Dit familievriendelijke skigebied heeft een aantal bijzondere kenmerken. Ten eerste is er een spannend funpark voor de kinderen, ten tweede is er een bijzondere berghut op de top met uitstekend eten en tot slot zijn de uitzichten hier fenomenaal. We kunnen kijken zo ver als onze ogen aankunnen. Het is prachtig en eigenlijk met geen camera vast te leggen. Al doen we wel talloze pogingen.

Nadat we de pistes verkend hebben, is het tijd om de bossen van La Molina te ontdekken. Dat doen we niet per voet, maar op een segway. Onze jongste zoon is 10 jaar en komt officieel net wat kilo’s te kort om de segway te besturen. Maar na een korte proefles, blijkt dat gelukkig geen probleem. Schaterlachend racen de kinderen op de segway tussen de bomen door. Wij, als volwassenen, kunnen ze bijna niet bijhouden.

We sluiten de dag af in Villa Paulita, een charmante villa in Puigcerdà met uitstekend ontbijt.

Onze derde dag in Catalonië maken we een sneeuwschoenwandeling in Masella. Berggids Martí heeft een enorme kennis en dito passie voor natuur. Hij vertelt ons alles over inheemse planten, dieren en overleven in de bergen. De kinderen luisteren aandachtig en blijven constant dicht bij Martí in de buurt om niks te missen. Wanneer hij ze laat zien hoe je moet reageren wanneer je een berghelling afrolt, zijn de remmen los. Onze kinderen rollen de besneeuwde berghelling af en springen dan snel in de ‘kat’ houding om af te remmen. De ochtend gaat veel te snel voorbij. Omdat we nog wat tijd over hebben, neemt Martí ons mee naar één van zijn favoriete plekken in de omgeving. Een uitkijktoren vanwaar je een magnifiek 360 graden uitzicht over de omgeving beleefd. Dit is echt een bijzondere plek!

We sluiten onze wandeling af met een fantastische lunch aan de piste van La Molina. Vandaag wordt daar paella geserveerd. En wat kunnen we nu beter in Catalonië eten dan een echte paella. Twee uur later verlaten we geheel voldaan het restaurant. We hebben nog net wat tijd om Puigcerdà te verkennen voordat we hier weer vertrekken. We bezoeken een bergsportwinkel waar we ons als een kind in een snoepwinkel voelen. Hier huren we ons toerskimateriaal voor de volgende ochtend. We sluiten de avond in stijl af, met tapas.  

Onze laatste dag in de Catalaanse Pyreneeën wordt een hele bijzondere. We vertrekken nog voor het ontbijt, want we moeten op tijd op het treinstation van Ribes de Freser zijn. In een klein café, tegenover het station, ontmoeten we berggids Toti. Samen met Toti stappen we, met al onze bepakking voor de toerskitocht, de trein in. De treinrit van 30 minuten brengt ons naar Vall de Núria. Dit bijzondere skigebied ligt in een beschermd natuurgebied op 2.000 meter. Eenmaal in de vallei aangekomen kunnen we onze ogen niet geloven, zo overweldigend mooi is het hier. We kunnen niet wachten om de ongerepte natuur te verkennen. Maar gids Toti wil eerst zien hoe de kinderen skiën, voordat we aan onze off-piste tocht beginnen.

Dus we nemen de skilift omhoog en maken één afdaling over de piste om te laten zien wat we kunnen. Gelukkig stemt het onze gids gerust en een paar minuten later glijden we het verlaten berglandschap in. De natuur is hier even indrukwekkend als overweldigend. Het enige geluid wat we hier horen is het glijden van de ski’s over de sneeuw. Na een paar uur omhoog lopen nemen we een pauze in de sneeuw. Nadat we wat gegeten hebben, kleden we ons om. We doen een warme jas aan, zetten de skibrillen op en verwijderen de vellen van de ski’s. Terwijl we door het verlaten landschap afdalen besef ik me dat hiermee een einde komt aan ons winterse avontuur in de Catalaanse Pyreneeën. Razendsnel heeft de regio mijn hart gestolen en nu moeten we weer weg.

Beneden aangekomen stappen we weer in de trein, daarna leveren we onze spullen in en stappen we in de auto op weg naar Barcelona. Morgenochtend vliegen we terug naar huis. Het afscheid valt me zwaar, mijn emotie wordt bekrachtigd door de Spaanse muziek die uit de autoradio klinkt. We verlaten de Pyreneeën in stilte, maar met een koffer vol herinneringen én een belofte aan onze kinderen om hier gauw terug te komen.

‍_{* Foto credits © Bergfamilie & Op-wintersport (2022)}